اینک -شامگاه بیست و دوم ماه مبارک رمضان- برای همیشه با سرودن شعر و نوشتن در این وبلاگ وداع می کنم و با این که هم سرودن شعر آسمانی را و هم شاعران گرانقدر اهل بیت علیهم السّلام را دوست دارم، از فضای شعر خارج می شوم حالا، که سالها پیش با هویت حقیقی در فضاهای به اصطلاح حقیقی انجام داده بودم. (در حقیقت، خود دنیا مجازی است.)

  راستی چندان دربارهء امام معصوم و مهربانمان ننوشته ام و دلیلش شاید این است که باید از خود ایشان درخواست کنیم که چیزی دربارهء خودشان و البته به اندازهء ظرف کوچک ما بیان فرمایند. -کسی که امام صادق علیه السّلام خادمی کردن (نه یاری) برای ایشان را آن هم برای تمام عمر آرزو فرمودند.-

  بیان این نکته ضروری است که اگر نوشته یا کامنتی از این تاریخ به بعد با نام ماهان یا نام های مستعار پیشین من درج شود یا حتی با نام و شخصیت دیگری نوشته یا کامنتی نگاشته شود که احتمال برگشتن بنده را به ذهنهای بزرگواران متبادر سازد یا این که این شعرها را شخصی به نام خودش انتشار دهد، بنده مسئولیتی ندارم و آنها را تکذیب می کنم.

  امشب اگرچه برای همیشه از فضای شعر خارج می شوم اما بنا به ضرورت و وظیفه، تنها و تنها این یک کامنت را تا مدتی پس از این تاریخ در وبنوشت های برخی از شاعرها و نویسندگان درج خواهم کرد.

  البته تاکید می کنم: نه با یک حرف بیشتر، نه با یک حرف کمتر. -به شرط حیات.-

"سلام
اگر دربارهء شما قصور یا تقصیر از من سرزده است، این برادر کوچکتان را به بزرگ منشی خود ببخشید و حلال بفرمایید خواهش می کنم.
التماس دعا"

پیشنهادهای نویسنده:

-

-

-

-